Non sei de cando é esta foto da Praza Maior, nin de que libro está sacada, pero ven hoxe a colación polo tema de onte, o da figueira da Torre do Reloxio, que como podedes ver aquí, se aprecia claramente e en todo o seu esplendor.
Pero a finais da década dos anos sesenta o noso Consistorio non só tiña ese inquilino. Lembro ben como un día no que eu estaba a xogar na Praza, oíronse berros de alarma que proviñan da rúa Mera Soto, á que se accedía baixando unhas pequenas escaleiras por detrás dos soportais de Previsión.
-¡Acudan!. ¡Unha cobra!. ¡Unha cobra!.
Tódolos rapaces que por alí andabamos dirixímonos cara a ese lugar, e a nosa sorpresa foi maiúscula, ó contemplar como unha grande serpe estaba medio colgada do aleiro da Casa Consistorial. Concretamente na súa parte traseira, xusto onde estaban, máis ou menos, ubicadas daquela as dependencias do xulgado de Primeira Instancia.
O curioso do caso é que o becho non se movía, nin entraba nin caía, tiña coma un metro ou metro e medio do corpo á vista, e o resto debaixo das tellas, polo que debía de ser ben grande.
Enseguida se arremuiñou moita xente, e entre eles a o cabo da policía Local, o Ricardo, e penso que algún Garda Civil. Puxeron orden, e rapidamente tomaron a determinación de derrubala a tiros. Imaxinade hoxe o que pasaría cos ecoloxistas. ¡Menudo lío!.
O problema era que coas pistolas, e a esa distancia as probabilidades de facer blanco eran mínimas. Polo que a solución pasaba pola escopeta dalgún cazador da vila.
A historia, chegado a este intre, se me perde na memoria. Penso que me pediron que fose correndo a avisar ó meu avó para que viñera coa escopeta, e tamén mandaron recado ó Lelo, e ó Eduardo que eran recoñecidos cazadores da vila. Como meu avó non estaba, volvín correndo a presenciar o desenlace.
Non me fagades moito caso pero penso que foi o Eduardo, quen lle soltou os dous canos con munición do catro.
Pero a finais da década dos anos sesenta o noso Consistorio non só tiña ese inquilino. Lembro ben como un día no que eu estaba a xogar na Praza, oíronse berros de alarma que proviñan da rúa Mera Soto, á que se accedía baixando unhas pequenas escaleiras por detrás dos soportais de Previsión.
-¡Acudan!. ¡Unha cobra!. ¡Unha cobra!.
Tódolos rapaces que por alí andabamos dirixímonos cara a ese lugar, e a nosa sorpresa foi maiúscula, ó contemplar como unha grande serpe estaba medio colgada do aleiro da Casa Consistorial. Concretamente na súa parte traseira, xusto onde estaban, máis ou menos, ubicadas daquela as dependencias do xulgado de Primeira Instancia.
O curioso do caso é que o becho non se movía, nin entraba nin caía, tiña coma un metro ou metro e medio do corpo á vista, e o resto debaixo das tellas, polo que debía de ser ben grande.
Enseguida se arremuiñou moita xente, e entre eles a o cabo da policía Local, o Ricardo, e penso que algún Garda Civil. Puxeron orden, e rapidamente tomaron a determinación de derrubala a tiros. Imaxinade hoxe o que pasaría cos ecoloxistas. ¡Menudo lío!.
O problema era que coas pistolas, e a esa distancia as probabilidades de facer blanco eran mínimas. Polo que a solución pasaba pola escopeta dalgún cazador da vila.
A historia, chegado a este intre, se me perde na memoria. Penso que me pediron que fose correndo a avisar ó meu avó para que viñera coa escopeta, e tamén mandaron recado ó Lelo, e ó Eduardo que eran recoñecidos cazadores da vila. Como meu avó non estaba, volvín correndo a presenciar o desenlace.
Non me fagades moito caso pero penso que foi o Eduardo, quen lle soltou os dous canos con munición do catro.
Segundo meu tío Eduardo, o que rematou ca cobra foi o Lele .
ResponderEliminar