Felices Festas.
miércoles, 21 de diciembre de 2011
Felices Festas
Felices Festas.
viernes, 16 de diciembre de 2011
Alcumes
Pero tamén é moi certo, que hai xente- naturais, ou descendentes de ribadavienses- que por distintas circunstancias da vida, andan espallados polo mundo adiante. Sei que moitos seguen este blog, e ó mellor, eles nunca tiveron a oportunidade de telo nas mans. Nunca poideron comprobar se aqueles nomes que escoitaron ás veces nas casas, eran reais ou imaxinarios.
Para todos eles, vai hoxe adicado este galano de Nadal. Para que coma min poidan lembrar os sobrenomes dos seus devanceiros.
miércoles, 14 de diciembre de 2011
Feira na Praza
Tamen por este tempo se puña neste sitio un home que mercaba o cornezuelo do centeo, que lle traían sempre os paisanos en pequenas cantidades envoltas en panos. Non teño nin idea para que o querería, pero de seguro que reportaba algunha ganancia este comercio.
Daquela os meus avós vivían nese edificio que se ve detrás, no que fai esquina coa rúa de Merelles Caula, e no que houbo durante moito tempo, como se pode ver, unha pintada coa efixie de Franco. Vivían no primeiro piso, o que se ve na foto; e xusto derriba, no segundo piso, moraba D. Claudio coa súa familia, na que eran maioría as fillas.
D. Claudio era unha persoa moi entrañable, sempre vestido de escuro e de moi fino trato, traballaba no Concello, e sufría dos xoanetes, polo que ás veces calzaba uns zapatos recortados cun pequeno burato nesa parte do pé, para que lle temperarara a dor. Este detalle lle chamaba moito a atención a rapazallada que por alí aformigaba.
Á dereita, e non aparece na foto, se atopaba a botica de D. Carlos Sánchez; e no baixo do edificio da esquerda, o que ten as fiestras abertas e enfeitadas cunhas macetas, estaba a taberna do Asturiano, que era onde repuñan as forzas os feirantes que aquí acudían.
lunes, 12 de diciembre de 2011
A estrada do Carballiño
Rodeado por viñedos a un lado e outro, sen apenas edificacións, é bastante estreito, como correspondería a aqueles tempos, nos que os automóbiles escaseaban, e maioría dos vehículos eran de tracción animal.
As augas do Avia, cando se desbordaba asolagaban todos eses fondais que aquí se ven. Terrazas fluviais moi vizosas, onde amais de viño, a xente cultivaba todo tipo de verduras en pequenas hortas próximas á vila, que aínda se seguen a manter detrás das edificacións que ocupan hoxe en día as marxes da estrada.
Os baixos destes edificios aínda se anegan de cando en vez, a pesares do control que ten do Avia o encoro de Albarellos, pero xa sabedes o que dicían os vellos: "O que é do río, sempre será do río".
viernes, 9 de diciembre de 2011
A Pardo Bazán na vila
Aproveito esta postal da Estación, anterior ó ano 1927, xa que foi nesa data cando se instalou a marquesina que tanto pedían os viaxeiros para protexerse do ventoimperio, para transcribir parte dun artigo escrito por Emilia Pardo Bazán, que fala de Ribadavia. Apareceu no número do 28 de setembro do ano 1908 na revista "La Ilustración Artística" editada en Barcelona , nel reflexiona sobre a chinche, e a hostaleria nacional; pero tranquilos, que a nosa vila sae moi ben parada.
Para un país como España, con grandes extensiones de despoblado y cuantosísima riqueza artística y monumental, nada es tan útil, tan sano, como el movimiento y afluencia de viajeros, que despierta y estimula todas las energías civilizadoras, y además deja dinero en abundancia…
miércoles, 7 de diciembre de 2011
Próxima Cooperativa
Na parte inferior esquerda, medio tapado por un home con boina, tamén podemos ver a Francisco Cuiñas revisando uns papeis que leva nas mans, sempre traballando para dar cumpridas noticias do que acontecía na vila, como corresponsal que foi de diversos medios escritos.
Dos que están no primeiro plano, e que se ven perfectamente, e dalgún máis que se atopa entre o xentío, non me animo a dar a identidade, pero seguro que vós deixaredes os seus nomes nalgún comentario.
Moitas grazas a todos, e seguide así.
lunes, 5 de diciembre de 2011
Os Cardeñosa
Na nosa vila, como en tantas outras, cando os fríos amainaban, e as primeiras clareeiras permitían saír o sol, a xente animábase a camiñar para matar as tardes dos festivos. E nun destes paseos pola Almuíña é cando se toma esta instantánea familiar.
Si comenzamos pola dereita, vemos ó matrimonio formado por Manuel Cardeñosa de Vega e Juana López Márquez, el era de Benavente (Zamora), e ela do Carballiño. De como se coñeceron , e de como chegaron a Ribadavia nada sei, pero o certo e que aquí fixaron a residencia e criaron ós seus fillos. A súa esquerda está unha delas, Chicha Cardeñosa, que como dixemos antes, casara con Manuel Meruéndano Pardo. Despois vemos a Mercedes López, irmá de Juana, que xunto coa súa irmá Catalina tiveron durante moitos anos o negocio das máquinas de coser Singer, no cal moitas mulleres da vila aprenderon costura e bordado. Por último, á esquerda de todo vemos a Maruja e a Vicente Cardeñosa, irmáns de Chicha, e fillos polo tanto de Manuel e Juana.
A foto é propiedade de Manuel Meruéndano. Ánimo Manuel.
viernes, 2 de diciembre de 2011
Catando o viño
É un novo apunte, outra ilustración que se suma ás que xa publicamos, sobre a historia das primeiras Feiras do Viño,e que lle temos que agradecer a Manuel Meruéndano, que é o propietario da foto.
jueves, 1 de diciembre de 2011
De novo a maqueta da Cooperativa
É unha foto da segunda Feira do Viño, celebrada no ano 1965, moi parecida a outra que puxemos fai bastante tempo, e na que podemos ver como a comitiva, que presidida polo gobernador civil de Ourense D. José María López Ramón, pasa revista ós stands das marcas que concorrían á Feira.
Como daquela aínda non se construíra a Cooperativa, esta, publicitábase mediante unha maqueta do edificio, que máis tarde se levantaría nos terreos de Valdepereira.
Esta foto, e outras dúas que porei estes días son propiedade de Manuel Meruéndano, e nelas apareceo seu pai, Manuel Meruéndano Pardo, que exerceu a avogacía na vila durante moitos anos, e que é o máis alto dese grupo central, en concreto, o que está situado máis á dereita. Detrás del, como levantando a cabeza para poder observar a escea con todo o detalle, vemos con gafas Javier de Burgos, dentista da vila que tiña a súa consulta no edificio onde estaba a sociedade "La Peña".
Moitas grazas Manuel.