domingo, 28 de febrero de 2010

Dous Jaimes

Non sei en que ano se debeu de facer esta foto nin onde, nin quen é o home de traxe obscuro que aparece no centro da imaxen.
Ós que si recoñezo é a tódolos demais, o da dereita é Jaime Dávila, que como parece que vai con garabata negra e camisa azul, debía de ser entón o alcalde da vila.
Ó fondo aparece unha cabeza que mira fixamente para a cámara, é outro Jaime, neste caso, de apelido Paz, industrial da madeira en Carballeda de Avia.
No borde esquerdo da foto aparece outra cara, ó mellor é aventurarse moito, pero podería ser " O Torrado".
Non sei cando nin donde se fixo esta foto, pero si atendemos a eses estantes cheos de papeis, debeu de ser nin centro público da vila como a Casa Consistorial.




sábado, 27 de febrero de 2010

Barbarina e Libia Montero

Xa sei que a moitos de vós non vos interesan moito os meus devanceiros, pero hoxe poño estas dúas fotos xuntas porque estas señoras son irmáns, e as fotos teñen unha procedencia distinta. .
A primeira foto, que está moi estropeada, está sacada nun fotógrafo da Coruña a principios do S XX e nela podemos ver a Barbarina Montero, que é unha antepasada de Mª José Bouzas, que é quen amablemente me envía a foto.
A segunda foto é de Libia Montero, irmán da anterior, e bisavoa miña por parte paterna, é dicir, era a nai do meu avó Odilo. A foto tamén debe de ser moi antiga, pero quizás non tanto coma a outra, só temos que fixarnos nas roupas das dúas.
Que eu saiba, tiñan tamen dúas irmás, Julia e Avelina, e un irmán Ovidio que tivo unha moblería o lado da Fonte da Prata.
Algúen ó que lle contei esto fai pouco, me dixo que aínda vive unha filla de Avelina en Ventosela .
Grazas á informática hoxe témolas aquí xuntas de novo.






viernes, 26 de febrero de 2010

O ábside de San Domingos

Esta postal estaba, e xa non sei si está á venta en Internet, e hoxe a traio aquí por ser unha das imaxes máis antigas que temos da nosa vila.
Hauser y Menet son dous suizos que se establecen en España e publican a sua primeira serie de postais entre 1897 e 1900. Esta serie chegaría ata a postal nº 690, polo que si esta de San Domingos é a nº 1066 estaría publicada cara a 1905 que é cando a casa a Hauser e Menet remata e publica a súa serie Xeral de España cun total de 2078 postais numeradas.
Como curiosidade direivos que este señores xa publicaban postais antes de 1897, de feito a primeira postal que circulou en España , ou polo menos da que se ten constancia, foi unha desta casa có título de "Recuerdo de Madrid" e que se selou o 21 de Outubro de 1892, como nos informa o experto estudioso destes temas, o Sr. Martín Carrasco.
Non sei se haberá máis postais da nosa vila editadas por estes señores, pero sería interesante sabelo, xa que as fotos deberonse facer cara a 1903.


Postal Ribadavia

jueves, 25 de febrero de 2010

Unha boa cuadrilla

Outra desas fotos que sei que vos gustan moito, e que nos envía o noso amigo Óscar. Penso que non debe de ser moi antiga. Como moito, eu lle calculo que se debeu de facer a principios da década dos sesenta, e si me apurades moito penso que na terraza da antiga Fundación, ou sexa no actual Museo, xa que eses xocalcos que se ven detrás penso que son os das ladeiras de Santa Marta dos que xa tanto temos falado noutras entradas.
Eu coa práctica, vou afacendo xa un pouco máis o ollo a esto de recoñecer veciños, pero aínda así, non son quen de identificalos a todos.
O primeiro da esquerda non sei quen é, despois está Fidel Dávila, Tucho Padrón, Benito Escudero, Toñito Chao, o seguinte me parece que é un Padrón, Manolito García, penso que é Pepe Casas, e o último tampouco sei quen é.
Seguro que vós completaredes a identidade de todos eles.
Despois de ler os comentarios, o asunto queda así de esquerda á dereita: Cesáreo dos Saldos da Praza Maior, Fidel Dávila, Tucho Padrón, Benito Escudero, Toñito Pérez Chao, José María Padrón Cendón, Manolito García, Pepe Casas, e Amandiño Pérez Chao.
Si houbera cambios faríamos os retoques pertinentes. Grazas a todos.



Cuadrilla Ribadavia

miércoles, 24 de febrero de 2010

Escena campestre

Unha foto feita case que de seguro nalgunha daquelas festas que se facían ás beiras dos ríos no verán, supoño que habería merenda, e máis tarde, logo pola noitiña baile.
Coma sempre me pasa, eu non son quen de dicirvos moitas cousas desta foto. Non coñezo a ninguén a excepció de Julio Neira que penso que é o que está no recuncho superior dereita cunha americana obscura e o colo da camisa por fóra.
¿De que ano é a foto? Tampouco vós podo dicir nada, polas roupas eu a situaría nos anos corenta, pero ó mellor algún de vós coñece ós protagonistas da foto e nos di algo, como por exemplo quen pode ser ese rapaz que está deitado á dereita, cós brazos cruzados e que me chama moito a atención pola pulseira feita con balas que leva nunha das súas muñecas.



martes, 23 de febrero de 2010

Outra vez a barcaza

Estas dúas fotos están sacadas da páxina web do concello da Arnoia, e se queredes velas alí. podédelo facer premendo aquí.
Mandeilles un e-mail solicitándolles as fotos, xa que están publicadas en moi baixa resolución, pero non conseguín resposta polo que decidín publicalas así.
Como podedes ver a barcaza era de boas dimensións, habida conta de que entraban dous carros de bois en paralelo como podemos ver nas fotos, e que amais cruzaba dun lado ó outro do Miño a oito persoas.
Incluso nunha das fotos aparte de carros parece que se ven varias cabalerías.
É unha mágoa non poder admiralas con un pouco máis de resolución, pero é o que temos, e foi tamén o único medio de transporte que tiveron durante moitísimos anos os nosos conveciños cando querían atravesar o río Miño dende a Arnoia a Ribadavia ou viceversa, polo lugar chamado Porto da Barca.






lunes, 22 de febrero de 2010

O Castelo por Ksado

Fai un tempo, concretamente o 17 de Outubro (Que ben funciona, e que útil é o buscador do blog) falei de que tiña no meu poder o álbum "Estampas de Galicia" de Ksado, e a verdade me esquecín totalmente del e dos seus cromos. Un erro imperdonable por non rematar a serie da semán pasada de fotos da fachada do noso Castelo con esta que aparece nese álbum.
Luis Casado editou esta colección de fotos no ano 1936, polo que esta foto debe de ser coetánea da postal que vos puxen de Loty, anos arriba ou abaixo.
Tódolos cromos son en ton sepia, e penso eu, que a impresión é de baixa calidade, si a eso unimos que todos están pegados ó libro, é dicir que foron humedecidos con algún tipo de cola ou pegamento, e o gran formato da publicación, fai que o escaneo sexa complicado. Ás veces aparecen unhas manchiñas azuis que non fun capaz de sacar e que son debidas ás enrrugas dos cromos.
A foto en si non ten maior historia, apreciase o mesmo que na anterior, pero polo menos que sirva para comenzar a ver as fotos deste álbum, que levan todas un pequeno logotipo incrustado coa súa marca. Nesta podédelo ver abaixo á dereita, xusto no aleiro do tellado dunha casa.
Se queredes saber algo máis de Ksado premede aquí.


Castillo Ribadavia Ksado

domingo, 21 de febrero de 2010

Homenaxe a Javier Meruéndano

Parece ser que esta foto é dunha homenaxe que se lle fixo a Javier Meruéndano na nosa vila no ano 1934.
A foto me parece, xa que non estou seguro, que a collín prestada da páxina web do xornal "La Región "e penso que ten un grande interés pola cantidade de caras coñecidas que hai. Penso tamén que debeu de facerse na traseira do Club, pero recoñezo a miña ignorancia por que non sei cal de todos estes señores é o homenaxeado. O único que vos podo dicir del, é que era diplomático de carreira, xa que supoño que falamos de Javier Meruendano Fermoso, que no ano 1921 estaba de cónsul en Bucarest, e no 1925 recibe unha condecoración do goberno Rumano. Máis tarde estivo como agregado comercial en Paris, en Miami e en Cuba.
Podemos facer como nas outras fotos deste tipo, a medida que vaiades deixando comentarios coa identificación destes personaxes, eu as irei incluindo no blog.
Animádevos e deixade os vosos comentarios.
Tódolos nomes son de esquerda á dereita:
Fila superior (de pé) : O do medio é Agapito Escudero Jr.
Fila do medio(de pé):Gonzalo Dávila Rodríguez, Emilio Gómez Arias, o sacerdote "Foa",Pepe Casas Abraldes, Agapito Escudero, Jesús Pousa, Jesús Sánchez.
Fila inferior (sentados): Santiago García Rey, ? , O homenaxeado Javier Meruéndano, Emilio García Deive y Manuel Meruéndano.
Agradezo enormemente os vosos comentarios, pero faltan nomes, e algunhas identidades aínda non as teño moi claras, polo que tratade de ser máis explícitos. Grazas.



Homenaje Javier Meruendano Ribadavia

sábado, 20 de febrero de 2010

Disfraces no Club

Hoxe é sábado de Piñata, e no Club Artístico sempre se celebraba un baile pola noite, que era en definitiva o adeus ó Entroido.
Algúns amigos me pediron que puxese fotos nosas, e como xa dixen o outro día, moitas non hai. Hoxe vou a facer unha excepción e poño esta, que se sacou tal día coma o de hoxe, pero non sei de que ano. Por dicir algo falaría do 1979 ou do 80.
Daquela non había nin televisión por satélite, nin internet, pero nalgunha revista, supoño eu, que víramos isto do fútbol americano, e chamounos a atención. Así sen moita máis información, e mirando unhas fotos, puxémonos mans á obra.
Lembro uns trozos de tela brilante de cor azul, plástico adhesivo amarelo, e unhas camisetas brancas, desas de inverno. Logo a polos cascos. A buscalos por toda Ribadavia. ¿E se os estropeamos ó poñerlle as proteccións de arame?. O final apareceron, e xunto cun pouco de espuma, desa dos ataúdes, e uns cartón fixemos as ombreiras, o máis grandes posibles, ben avultadas, esaxeradas.
Eran as 12 da noite e aínda nos faltaba por facer o balón. Viruta e uns calcetíns marróns, e todos ó Club.
Nun dos descansos do baile puxémonos a xogar có balón, que foi parar a cabeza dalguén ou a algunha mesa, supoño que entre o casco, a máscara e o alcohol non víamos ren.
O que é a memoria, xa non me lembro de todos, Pepe Viñas, Manuel Álvarez, José Sánchez Moreno, Pepe Casas e máis eu. Poida que me equivoque. Non o sei, sempre pensei que foramos un grupo máis numeroso.


viernes, 19 de febrero de 2010

Disfraces nos anos vinte

Onte me enviou Óscar Escudero esta fermosísima foto feita nun Entroido dos anos vinte. É unha das súas fotos familiares preferidas, senón a que máis, e non me queda outra que darlle dende aquí unhas afectuosas grazas por compartila connosco. A poño hoxe por vía de urxencia, primeiro pola súa beleza e segundo porque o Entroido aínda no rematou. Mañán é Sabado de Piñata, e mañan acabará todo, ou polo menos así era antes.
Mirade que cariñas, que inocencia. Eles tranquilos, coas mans metidas nos petos dos pantalóns. Elas cun chisquiño máis de curiosidade, coma á espectativa.
O neno da esquerda é Benito Escudero Gallego, baixo o meu punto de vista a súa faciana enche a foto, aquí supoño que non tería máis de cinco ou seis anos, polo que podemos datala cara ós anos 1925 ou 26. Lle seguen pola dereita a súa irmá Concha que vai disfrazada como de leiteira, a súa irmá Julia que vai como de señorita, e o seu irmán Pepe Escudero Gallego, que ó igual que el, vai vestido como de pierrot ou de algún tipo de paiaso.
Para os que non vos dedes conta, estes catro picariños son algúns dos once fillos que tivo D. Agapito Escudero, dono entre outras cousas do "Gran Derroche Nº2" do que estivemos a falar onte. Mirade que ben ataviados e coidados estaban. ¡Que felicidade!.





jueves, 18 de febrero de 2010

El Gran Derroche Nº2

Este é un folleto, ou máis ben a recomposición que fixen eu, dun anuncio da inauguración desta tenda na vila.
O folleto en sí, o orixinal, me conta José Luis Escudero, que era máis grande cun Din A4, pero que o seu pai o conservou en catro partes, que son as que eu tratei de montar. E prefiro deixalo así, tal como é, para que se vexa como está, e non facer unha trampiña e que pareza novo do trinque e dunha peza.
O caso é que por medio desta publicidade tan agresiva e con esa retórica tan lonxana para nós, Agapito Escudero anuncia a apertura do que sería o seu terceiro establecemento comercial, xa que despois de "Hijaga" ( contracción de Hijos y Agapito) na rúa Yañez, viría o "Gran Derroche", e logo este 10 de Maio dun ano que descoñecemos o "Gran Derroche Nº 2".
Non vos digo máis nada. Disfrutádeo.

miércoles, 17 de febrero de 2010

O Entroido en Foto Chao

Esta foto é moi curiosa xa que a algún lle resultará coñecida. No libro "Álbums para o reencontro" Ribadavia e os ribadavienses IV aparece unha fotografía moi similar na páxina 133, doada por Secundino Pousa.
A curiosidade do tema ven dado porque case todo coincide entre esta fotos e a outra, e me explico, debía de haber colas diante da tenda de Foto Chao nestes días de Entroido para fotografiarense os rapaces, e irían entrando, e se colocarían en grupos para facer as fotos por amizade ou por afinidade, supoño eu.
O escenario e o telón son os mesmos, o único que cambian son os protagonistas, aínda que tres desas rapaciñas son comúns ás dúas fotos, eso si cambiadas de sitio e de pose.
Eu coñezo a Pitusa Freijido que é a que leva un chapeu branco e que supoño que vai disfrazada de cowboy, e a Charo Davila de pe á esquerda cun disfraz de bailarina de ballet.
A foto como ben di o libro debe de situarse na década de 1940.



Entroido Foto Chao Ribadavia

martes, 16 de febrero de 2010

Bailes rexionais

Seguindo coas fotos destas festas, hoxe que é martes de Entroido, póñovos esta que ma chama bastante a atención, e que está, segúndo me din, sacada na nosa Alameda no carnaval do ano 1972.
A verdade é que non sei moito máis desta foto, e non teño moi localizadas a estas dúas rapazas.
Faime gracia a conxunción dos dous traxes rexionais, de dúas rexións tan afastadas xeograficamente, e tan distintas en costumes, que se amosa claramente na seriedade da rapaciña vestida de galeguiña, que non sabe o que facer nin como poñerse, en contraposición coa picardía, o garbo e o salero da andaluza que amosa sen pudor as súas pernas incluso por derriba do xeonllo.


lunes, 15 de febrero de 2010

Unha mascarita

Fermosa foto do entroido ribadaviense dos anos sesenta, concretamente feita nun baile na desaparecida sociedade "La Peña".
Podemos ver nela a unha mascarita, como as chama a nosa amiga Matilde, disfrazada dun xeito étnico, como recén saída dunha tribu africana ou americana, e que anda a marear ós que non van disfrazados, xa que eso era o que facían as mascaritas, bailar cuns e con outros e facelos rabiar.
Ir de mascarita tiña o seu arte, sobre todo para que non te recoñecesen, tiñas que cambiar os teus andares habituais e os teus xestos. Pensade que moitos ollos estarán tratando de recoñecerte, e ó menor despiste, como te collan o aire, estás perdido, xa podes sacar a máscara e fin do desafío. Ir de mascarita era iso un desafío, a ver canto tempo podía pasar sen que te recoñecesen.A señora que está a bailar coa mascarita é Gloria Pousa, a dona de Javier de Burgos, e detrás podemos ver a un dos Torejas.

Carnaval Ribadavia

domingo, 14 de febrero de 2010

Orquesta La Alegría

Recibo estas fotos da colección de Matilde Chao con moita "alegría" xa que así parece que se chamaba este conxunto musical.
Eu xa sabedes que moito da historia recente da nosa Ribadavia non vos sei, e que ás veces o que moito fala, moito se equivoca, pero a min dame a sensación de que esta batería, era propiedade do "Alegría", do Sr Gándara que tamén foi percusionista de La Lira.
Repito que non sei a historia dos conxuntos musicais da vila, pero lembro a "Los Cardenales", "Os Féretros", "Os Cisnes", e si pulsades neste enlace veredes unha foto publicada no blog "Mi Ribadavia" ( que leva un tempo parado) no que aparece o grupo "Benjamín y sus muchachos" formado entre outros polo Sr. Gandara.

Eu non recoñezo a ninguén pero vós seguro que si, ademais tendes dúas fotos a falta de unha. Son os mesmos pero cambiados de sitio, polo que espero os vosos comentarios.¡Veña animádevos!







sábado, 13 de febrero de 2010

Chega o Entroido

A verdade é que moitas fotografías de disfraces e de máscaras non teño. Penso, e ás veces xa me está a fallar a memoria, que aparte da serie do Dr. Kembur, pocas ou ningunha máis debe de haber no blog.
Buscando buscando, atopei esta que estaba na miña casa baixo a custodia do meu avó Ricardo, e na que aparecen dous irmáns xemelgos disfrazados de mexicanos ou de algo polo estilo.

Son os fillos do "Chiripa" e de Felisa, a filla do Rocha o taxista. Seica o rapaz se chamaba Angel, e o nome da rapaciña non o sei.

Polo que me contan agora viven en Venezuela, pero parece ser que Angelito era un fedello de marca maior, e pasaba moitas horas có meu avó con quen estaba moi encariñado xa que eran veciños, e de aí supoño que viría o de conservar a foto con tanto celo.

As roupas que visten, tan ben feitiñas supoño que serían algunhas das que lles mandaba nuns baules dende New York un tío deles que vivía alí, e que era irmán do "Chiripa".

A foto debe de ser de finais da década dos corenta ou de principios dos cincuenta, dos anos da fame, e se vós son moi sinceiro pode que non se fixera no entroido.

viernes, 12 de febrero de 2010

¿Un concurso de pesca?

Envíame esta fotografía Óscar Escudero, e nela aparecen o seu tío Gerardo Álvarez Vidal que aparece cortado á dereita da foto, e Quico Bouzas entregando un premio.
Non sei onde está sacada nin en que ano, pero atendendo ás cariñas deses dous rapaciños pequenos que saen nela, penso que a poderemos datar. Un deles o da esquerda é o "Mauso", ou polo menos eso a min me parece, e si lle poñemos unha idade de 10 anos na foto, penso que estaría feita a principios da década do 1970. Do outro rapaz non vos teño nin idea, pero seguro que vós sodes quen de dicilo.
Ó mellor é moito aventurar, pero dame a min a espiña de que esta foto debe de ser da entrega de premios dun concurso de pesca, xa que era esta a afección común de Quico e de Gerardo, e si sigo aventurando, penso que o rapaz que recibe o premio poidera ser Amando Canitrot o da Foz, que segue a ser un gran pescador. Si non é así, rectificamos e xa está.
Por último, e o deixei para o final, só me queda falar de D. Gerardo, que é a primeira vez que visita este blog. Non sei que vos podo dicir que non saibades xa. Un pequeno gran home, un traballador nato, sempre optimista, sempre con mil proxectos e ideas na cabeza, un home que traballou arreo polos rapaces da vila, un gran pai de familia, e sobre todo un gran pescador.



jueves, 11 de febrero de 2010

O castelo uns anos despois

Esta é unha postal que puso en circulación Edicións Loty, e da que saquei esta copia dunha páxina web. Como podedes ver non lle saquei a marca de auga que lle puxeron nesa web, pero penso que se ve perfectamente o que nós queremos ver.
A fisonomía do Castelo e a das construccións a el adosadas segue a ser a mesma que na foto que publiquei onte e que era do ano 1925.
Con certeza non sabemos cando se sacou esta foto. O que si sabemos é que Loty é un editor que en realidade se chama Charles Alberty Jeanneret, e que no ano 1927 comenzará con esta empresa de fotografiar monumentos e ciudades para editar tarxetas postais moi solicitadas por aqueles anos.
Loty contrata a un fotógrafo portugués chamado Antonio Passaporte para que lle fixera as fotos, este recorreu España e Portugal facendo fotos, a maioria delas en placas de vidro de 10 x 15 cms. e que hoxe se conservan no Arquivo Loty que pertence ó Ministerio de Cultura.
A Guerra Civil rematou coa su actividade polo que esta foto a podemos datar entre os anos 1930 e 1936. Non creo que viñeran á nosa vila a facer as primeiras postais da editorial.


miércoles, 10 de febrero de 2010

O castelo no ano 1925

Ollade que cambio con respecto á foto de onte. Simplemente lle cairon derriba trece anos máis, nos que lle deberon de pasar moitas cousas a este muros. Todo iso pensando que a datación da foto de Ciarán (a de onte) sexa certa. Esta si que a temos ben datada, xa que se trata dunha desas maravillas feitas pola americana Ruth Matilda Anderson concretamente no mes de Xullo do ano 1925. Por certo que aínda podedes ver na Coruña a súa exposición na Fundación Caixa Galicia.
Agora toda a parte exterior da muralla está totalmente urbanizada, incluso parece que hai un garaxe cun automóbil dentro, do que asoma unicamente polo portón a roda de reposto que vai colgada da súa traseira.
Vemos tamén a Levada que traía a auga ó Castelo, que polo que podo apreciar debía de ter dous sifóns a ambos lados da estrada. Un deles é este muro que vemos á dereita das construccións, e do que sae unha canle que vai perpendicular á muralla, e que antes de entrar nela, verte por un lateral a modo de fonte.
A foto é fantástica. Ruth como xa vós dixen en entradas anteriores tiña un ollo especial, pero xa falaremos dela máis adiante, e con calma.




martes, 9 de febrero de 2010

O castelo no ano 1912

Atopei esta foto nunha páxina web de fotografía chamada "Peirao.com" fai uns meses, e a verdade é que chamoume a atención, xa que non coñecía esta estampa do noso castelo. Explícome, nesta foto aparece unha soa construcción adosada á muralla, e en fotos posteriores veremos como hai máis casas construidas nesta zona. Ireivos poñendo algunha desas fotos, e veredes a diferencia.
Moita información da foto non teño, é se fose verdadeira a que dan nesta páxina, estaría publicada no ano 1912. Podedes ver que ven firmada por A. Ciarán.
Hai un Alfonso Ciarán fotógrafo, do que aparecen fotos súas nun libro publicado sobre a Ávila antiga. Poideran ser a mesma persoa, xa que máis información sobre un fotógrafo deste apelido non atopei.
Eu persoalmente penso que esta imaxe está sacada dalgunha publicación da época, pero non o podo asegurar, e gustaríame saber de cal.



lunes, 8 de febrero de 2010

Unha voda no Barco

Estes tres ribadavienses que aparecen na foto van camiñando, moi ben acompañados por certo, cara a unha igrexa onde se vai casar un amigo deles.
Trátase dun enlace nos anos cincuenta, concretamente o de Julio García Márquez, que polo que me contan foi casar ó Barco de Valdeorras, e aí, nesa vila, faise esta foto onde aparecen eses amigos que acudiron á cerimonia.
O da esquerda é Secundino, un irmán do "Cariñoso", o do medio é Víctor Quijada, e o da dereita e Manuel Lage.
Como podedes ver van moi ben acompañados, pero paréceme, polo que me contan, que esas belezas son barquenses, non ribadavienses, polo que non as coñecemos.
Daquela eles aínda estaban solteiros.



domingo, 7 de febrero de 2010

A conferencia de Otero Pedrayo

Outra vez traio a estas páxinas fotos de D. Ramón, de cando deu unha conferencia no "Club Artístico", e da que seguimos sin saber a data.
Como podedes ver o cheo era total, a sala estaba ateigada de espectadores. Os que non entraron tiveron que conformarse con escoitar a charla de pé e de portas a fóra, coma nos amosa esta primeira foto grazas a un espectacular picado.
Na segunda foto vemos a D. Ramón recibindo as felicitacións da concurrencia.
Aínda que non ten nada que ver co asunto da conferencia vouvos chamar a atención sobre as portas e as cristaleiras que había antano no Club, eu case non me lembro de nada diso, e tampouco son capaz de situar este salón.
As fotos supoño que serían feitas por Foto Chao, e pertencen á colección de Matilde Chao.




Otero Pedrayo en Ribadavia

Otero Pedrayo Ribadavia

sábado, 6 de febrero de 2010

A Alameda

Aproveito esta foto invernal da nevarada do ano 63 na Alameda, que nos envía Mª José Bouzas, e que nos amosa a Alameda tal como era antes de que fixeran o aparcadoiro soterrado, para lembrar a cantidade de horas e horas que pasamos nela.
Na Alameda se podían facer multitude de cousas. Se podía xogar ó fútbol, a un fútbol sen orden nin concerto, que normalmente empezaba con dous rapaces frente a frente rodeados por unha morea de máis nenos espectantes. Eses dous, os elixidos, os capitáns, ían poñendo un pé tras outro no chan, ata que xa non había sitio, e o pé de un entraba atravesado no oco baleiro.
- Escollo eu. Dicía.
E o resto dos rapaces nos iamos apiñando ó redor de cadanseu capitán, e así principiaba o partido. As porterías eran as árbores, e non había liñas de banda nin foras de xogo. Era un todos contra todos deslabazado, que só se detía cando a pelota voaba por derriba do muro e caía á estrada. Mentres algún baixaba a por ela, os demaís collían folgos ou aproveitaban para beber na fonte. ¡E a seguir!.
Pero a Alameda daba para máis. As árbores daban moito xogo, e non falo dos tilos cós que se nos podería tranquilizar, non , senón dos plataneiros que había a rentes do palco da música, cuias bólas desfaciamos nunha pelusa que tentabamos meter entre as costas e as camisas dos nosos inimigos en interminables guerras de pica-pica.
Outras guerras que faciamos eran as das cerbatanas, e para elas tamén aproveitabamos as árbores deste parque. Non había proxectís mellores que os froitiños dos aligustres que copaban a dianteira da Alameda, dende o sanatorio ata a fonte, xusto enfrente da do Odilo.
Pero todo pasa, e ó ir medrando os nosos intereses foron trocando, e a Alameda foi perdendo o seu engado, a súa maxia.
De súpeto, dun ano para outro, alí só había nais dándolle a merenda a rapaciños pequenos.


Neve Ribadavia

viernes, 5 de febrero de 2010

As xemelgas

Dúas desas tres rapaciñas que saen na foto, as que van vestidas dun xeito semellante, cunha blusa estampada e que se sentan nos lados, son unhas irmáns xemelgas que viviron no barrio xudeo fai moitos anos.
Moita máis información delas non vós podo dar, só sei os seus nomes Jesusa e Pilar, aínda que polo que eu sei a xente lles chamaba Jesusita e Pili.
A rapaza que as acompaña, e que sae no medio delas non sei quen é, e como podedes ver están sentadas na presa da Raiña no lado da Foz, o que tampouco sei é en que ano se sacou esta foto.



jueves, 4 de febrero de 2010

Nun baile

A maioría das fotos que me deixades ou que me enviades veñen soas, ou cun escueto acompañamento dunha data ou dalgún nome, polo que ven sendo moi dificil a maior parte das veces dicir algo interesante sobre elas.
E esta é unha desas fotiños, o que pasa e que é desas pequeniñas, desas das que case que se precisa unha lupa para poder velas, pero que grazas á potencia dos escáneres, e á informática, se convirten en verdadeiras preciosidades.
Temos que facer notar tamén, e moito, a maestría, e coñecemento profundo do seu traballo por parte dos fotografos profesionais que traballaban na nosa vila, ou que como é o caso de Rizo ou Unifa viñan de cando en vez a traballar en festas e feiras. Esto podería ser unha pequena e humilde homenaxe a estes fotógrafos, xa que facían verdadeiras maravillas cós poucos medios dos que dispuñan, e moitas veces en condicións moi precarias de luz.
Sirva de exemplo esta instantánea, que me parece moi fermosa, a mágoa e que un deles non sae na foto, pero amosa un segundo moi feliz na vida desas persoas.
A foto estará sacada seguramente nalgún asalto feito na Peña ou no Club. De todos eles eu só vos podo identificar a "Chucho", para os demais dependo de vós.



miércoles, 3 de febrero de 2010

Outra foto na horta dos Ballesteros

Outra das fotos que ten a ben enviarme Mª José Bouzas, e que como vos podedes imaxinar é moi antiga. Esta tamén está sacada como outra das que puxen fai tempo, na horta da familia Ballesteros, que como xa sabedes se atopa perto da Porta Nova, por baixo do camiño que vai ó Campo da Feira.
A data que se lle podería poñer ven dada polas persoas que somos capaces de coñecer, e eu só coñezo ó avó de Mª José, a Pepe "O da Botica" que está vestido con traxe e garabata, de pé moi serio, case na última fila, xusto á dereita dalguén que situado de perfil lle intenta falar.
Outro dos detalles que poden axudar a datar as fotos é a vestimenta, e diso saben moito máis as nosas lectoras, pero eu arriscaríame a situala na década de 1920.
Outra das cousas que non son capaz de asegurar e si se trata da celebración dunha voda. Se fose así ¿Quen son os noivos?. Xa sabedes que daquela só nas familias moi poderosas a noiva ía de branco.
Espero os vosos comentarios.






martes, 2 de febrero de 2010

Outro misterio

Estas dúas fotos non deben de ser tan antigas, e a pesares do seu estado, podemos recoñecer a moita xente de Ribadavia que poderían contarnos a historia que hai detrás.
Pertencen á colección de Matide Chao, e na primeira intúese como unha certa tensión, se vos fixades, vense caras serias, expectantes. Todos eles están pendentes dunha conversa. Miran cara o centro da imaxe, onde dous homes falan. Dun, do que está no centro, con chaqueta escura e garabata descoñezo a identidade. O outro, o seu interlocutor é Javier de Burgos.
Á maioría deles os coñezo, aínda que é moi dificultoso para min poñerlle nomes e apelidos.
Na segunda das fotos o panorama cambia radicalmente, e todos eles, xa que moitos non saían na foto anterior, fotografíanse xuntos e con facianas sonrintes, e incluso diría eu triunfais, coma si acadaran algo moi importante, algo có que minutos antes non contaban.
Espero que algún de vós nós faga o favor de aclarar este misterio. Preguntádelle a alguén dos que saen nestas fotos, e que volo conte.






lunes, 1 de febrero de 2010

A decoración das Feiras do Viño

Esta foto que traio hoxe ó blog, é propiedade de Mª José Bouzas, e é unha testemuña de como se construían e decoraban os stands nas primeiras Feiras do Viño.
Esta como as demais fotos que puxen desta serie penso que son da II Feira do Viño, ou sexa do ano 1965.
Aquí podemos ver a un fillo de Ángel Dicha rematando unha das súas obras, xa que eran os membros desa familia os encargados da decoración das casetas, e abofé que o facían moi ben. Tiñan dominadas unha serie de imaxes e estampas tradicionais e folcloricos, que unidos a unhas perfectas tipografías e caligrafías, producian un espectacular resultado final.
Hoxe en día, cós tempos que corren e con tódolos medios informáticos, e reprográficos que existen este traballo artesanal sería carísimo e case impensable.