O radioafeccionado da vila

Como mudaron as comunicacións nestes últimos anos. Non sei se vos lembrades, pero nos anos sesenta na vila había unha centralita de teléfonos, atendida por unha muller. Ti descolgabas o aparello, e ela te preguntaba con quen querías falar. Se sabía de memoria todos os números de Ribadavia, que non sei si eran moitos ou poucos, e tamén, supoño que escoitaría  moitas das nosas conversas, polo que debía de ser unha das persoas máis informada da vila.

De feito eu lembro perfectamente  como o  número da nosa casa era o 223, e o da  miña avoa o 148. Cando tiña que chamala, simplemente descolgaba  e dicía :

- Me pones con mi abuela.

E xa estaba. Solucionado!. Sen ter que memorizar números nin nada.

Outra cousa era poñer unha conferencia. Para iso tiñas que darlle o número  e permanecer á espera, ata que te pasaba a comunicación.

Despois, todo mudou moi a presa, viñeron os teléfonos de marcación automática, os móbiles, internet,  e todas esas maravillas que disfrutamos hoxe en día, e que nos teñen  permanentemente comunicados.

Pero hai anos había algúns homes e mulleres que podían estar comunicados co mundo enteiro, sen ter que pasar polo pago da Compañía Telefonica Nacional de España, eran os radioafeccionados, e como non, en Ribadavia había un. Tratábase de  Francisco García Márquez, que emitía baixo o indicativo  EA 1 GB,  tal como podemos comprobar nesta tarxeta,  que enviaba a modo de confirmación das súas comunicacións.

Por si non sabedes quen é, direivos que tiña unha ferretería a carón da ponte de San Francisco, e levaba xunto con Fidel  Dávila o cine España (o do medio). Emitía dende a súa casa, no barrio da Estación, enfronte do bar Alfonso, e para poder obter a licencia tivera que pasar estrictos exámenes de electricidade, radio, lexislacións, e inclusive a emisión en alfabeto morse.

Penso que reside na actualidade en Vigo, segundo me contou un  dos seus fillos, Alberto.

O que son as cousas, sesenta anos despois de enviar a tarxeta, xa que ten data do 21 de Abril do ano 1952, atopeina á venda en Internet.

P. D. do 29 de Xuño. 

Hoxe tiven a sorte de atoparme en Vigo con Paco.  Francisco García Márquez, que por si non o sabedes, ten xa noventa e dous anos, pero moi ben levados. Segue en activo, e podo dar boa fe delo, xa que o acompañei á súa casa, onde me ensinou todos os seus aparellos radiofónicos en perfecto estado de revista e uso, antenas incluidas. 

Todas as tardes pasa un tempo de tertulia nas ondas, non en van é o radioafeccionado en activo máis veterano de España, e conserva o seu indicativo EA 1 GB, que no argot deles é "Galicia Bonita".

Contoume moitas cousas. Como se lle meteu o becho no corpo cando era  un cativo, ó mercar o seu pai unha das escasas radios da vila. Como facendo o servicio militar no frente de Madrid cambiaba permisos por radios de galena que el mesmo facía; ou como logrou  establecer comunicación con colegas do estado brasileiro de Minas Gerais, para coñecer o estado de saúde do Sr. Peña, que alí caera enfermo, para que a súa nai, Dona Concha, poidera organizar a súa repatriación.  

Está feito un mozo, luce na chaqueta con orgullo a insignia de ouro da URE (Unión dos Radioafeccionados Españoles), pero ás veces o seu sorriso muda en tristeza polo recente pasamento da súa dona Inés. 

Sorprendeuse moito de que unha das súas tarxetas estivera á venda en Internet.