Tedes que perdoar, pero é que ás veces con tanta foto pérdome e non cumplo coa palabra dada. Fai xa bastante tempo falei aquí do reloxo da torre, e prometín falar da campá que hai sobre ela, esa que durante tantos anos marcou o noso ritmo de vida, ou polo menos da miña.
Para elo utilizo estas dúas postais da Praza Maior, que como podedes ver teñen as letras en cor vermella, e que teñen fotografías diferentes ás das series en azul. Pero ese é un tema que deixaremos para outro día.
Como sucedeu na outra ocasión, o que vos vou a contar pertence a un traballo feito por José Ramón Estévez que se titula "Historia artística de la torre, del reloj y de la campana del ayuntamiento de Ribadavia", baseado no traballo de D. Rubén García " La Casa Consistorial, edificio ribadaviense del siglo XVI".
Parece ser que antes do ano 1657 había unha campá na torre, e a súa rotura foi a que xerou toda unha serie de información que se conservou ata hoxe, xa que nese momento o Concello puxo en marcha toda a maquinaria para construir unha nova campa.
Despois de recibiren varias ofertas, encárgaselle o labor ó mestre campaneiro Pedro de los Corrales, que vai a aproveitar os trozos da vella que pesou 317,4 Kgs. para fundir unha nova no adro de San Domingos o día 8 de Abril dese ano.
Engádenlle outra pequena campá moi antiga para facer a nova máis grande, que acadará un peso de 335,8 Kgs. Farían falta máis de trinta homes para subila ó alto da torre. O mestre cobrou en total pola suma de varios conceptos 1755 reais.
Pero esta campá non aguantou o paso do tempo, e tras 124 anos de traballo os veciños notaron como o seu son se ía esvaecendo e se deterioraba. Tiña unha fenda de máis de tres cuartas como consta no informe presentado o día 10 de Marzo do ano 1780 polo mestre campaneiro D. José de Rucabado, " este defecto le bajo la más de su boz, y cuanto más prosiga menos o ninguna le quedará". Non quedaba outra que fundir de novo a campá, e vai a ser este mesmo mestre que contaba daquela 35 anos e que residía no Coto de Gomariz, aínda que era veciño de Tuy, quen baixo un presuposto de seis mil reais de vellón, o 19 de Abril de 1781 remataría a fundición da campá que na actualidade coroa a torre do Concello.
Para elo utilizo estas dúas postais da Praza Maior, que como podedes ver teñen as letras en cor vermella, e que teñen fotografías diferentes ás das series en azul. Pero ese é un tema que deixaremos para outro día.
Como sucedeu na outra ocasión, o que vos vou a contar pertence a un traballo feito por José Ramón Estévez que se titula "Historia artística de la torre, del reloj y de la campana del ayuntamiento de Ribadavia", baseado no traballo de D. Rubén García " La Casa Consistorial, edificio ribadaviense del siglo XVI".
Parece ser que antes do ano 1657 había unha campá na torre, e a súa rotura foi a que xerou toda unha serie de información que se conservou ata hoxe, xa que nese momento o Concello puxo en marcha toda a maquinaria para construir unha nova campa.
Despois de recibiren varias ofertas, encárgaselle o labor ó mestre campaneiro Pedro de los Corrales, que vai a aproveitar os trozos da vella que pesou 317,4 Kgs. para fundir unha nova no adro de San Domingos o día 8 de Abril dese ano.
Engádenlle outra pequena campá moi antiga para facer a nova máis grande, que acadará un peso de 335,8 Kgs. Farían falta máis de trinta homes para subila ó alto da torre. O mestre cobrou en total pola suma de varios conceptos 1755 reais.
Pero esta campá non aguantou o paso do tempo, e tras 124 anos de traballo os veciños notaron como o seu son se ía esvaecendo e se deterioraba. Tiña unha fenda de máis de tres cuartas como consta no informe presentado o día 10 de Marzo do ano 1780 polo mestre campaneiro D. José de Rucabado, " este defecto le bajo la más de su boz, y cuanto más prosiga menos o ninguna le quedará". Non quedaba outra que fundir de novo a campá, e vai a ser este mesmo mestre que contaba daquela 35 anos e que residía no Coto de Gomariz, aínda que era veciño de Tuy, quen baixo un presuposto de seis mil reais de vellón, o 19 de Abril de 1781 remataría a fundición da campá que na actualidade coroa a torre do Concello.
Segundo conta Samuel Eijan, dispuxose que levara a seguinte inscripción: "Verbum caro Factum est. Xptus. Vincit. Xptus Regnat. Xptus ymperat. Xptus. ab omni malo nos defendat". Que máis ou menos debe de significar:"A palabra querida é necesaria. Cristo Vence. Cristo Reina. Cristo Gobierna. Cristo .Nos defienda de todo mal."
Pero por esas cousas das meigas e da colocacion das letras en negativo nos moldes, nunha época de moito analfabetismo, a inscripción que aínda hoxe te a campá escrita no seu anel é : "9 Regnat. Xpt 9 Imperat. Xpt 9 Ab. Omi is M Verbum Caro. Factum est. Xpt 9 vivit Xpt Ni Malo Nos Defendat". Que quere dicir: Reina. Cristo Gobierna. Cristo Para todo tiene que ser la palabra querida. Es necesario.Cristo Vive. Cristo nos defienda de lo malo."
Ou sexa que a frase quedou desordeada, pero máis ou menos se pode entender, igual que a outra frase que leva que é:
Ou sexa que a frase quedou desordeada, pero máis ou menos se pode entender, igual que a outra frase que leva que é:
"ADI/CON FACUITR ANO D 1781/SET IIZO DE CUENTA DE LOS PROPIOS DE ESTA V(villa)/RUCABADO MEFECIT".
E que penso que se entende claramente.
E que penso que se entende claramente.
Verbum caro factum est: el verbo (la palabra) se hizo carne (hombre). E seguiría ...y habitó entre nosotros
ResponderEliminar