Outra postal desas que hai á venda por internet. Neste caso da Igrexa e do Convento de San Domingos.
Tampouco a coñecía, e supoño que a podemos situar na mesma época que a vos presentei onte. É dicir, a mediados dos anos vinte.
Esta imaxe faime lembrar as miñas andanzas de cativo polas igrexas da vila, e a tremenda mestura de inquedanza e curiosidade que me provocaba a visión dalgúns dos santos que nelas había.
O primeiro deles era o S. Antonio de Pádua que estaba situado daquela nun ábside lateral de San Domingos. Unha imaxe pequena dun santo cun coitelo cravado na cabeza coma si dunha sandía se tratase. O outro era o San Lázaro que había na capela do mesmo nome. Unha talla de parecido tamaño, na que se representa o santo escarvabándose cun garfo dentro da súa orella.
Eu non entendía o seu significado, e tampouco lembro si as explicacións que daquela me daban as miñas avoas sobre estas determinadas cuestións me convencían.
Tampouco a coñecía, e supoño que a podemos situar na mesma época que a vos presentei onte. É dicir, a mediados dos anos vinte.
Esta imaxe faime lembrar as miñas andanzas de cativo polas igrexas da vila, e a tremenda mestura de inquedanza e curiosidade que me provocaba a visión dalgúns dos santos que nelas había.
O primeiro deles era o S. Antonio de Pádua que estaba situado daquela nun ábside lateral de San Domingos. Unha imaxe pequena dun santo cun coitelo cravado na cabeza coma si dunha sandía se tratase. O outro era o San Lázaro que había na capela do mesmo nome. Unha talla de parecido tamaño, na que se representa o santo escarvabándose cun garfo dentro da súa orella.
Eu non entendía o seu significado, e tampouco lembro si as explicacións que daquela me daban as miñas avoas sobre estas determinadas cuestións me convencían.
No hay comentarios:
Publicar un comentario