Permitídime que hoxe Maquiáns se poña de loito, e cambie a súa liña habitual, para facer una pequena lembranza deste amigo, pequeno de estatura pero cun corazón ben grande.
De neno compartín con el episodios inesquecibles de caza, que era a súa grande paixón, e pouco a pouco foise creando un vínculo moi especial entre nós, que o tempo e a distancia foi incapaz de borrar.
Lembro que entre outras cousas, foi el quen me deu a coñecer a Delibes, prestándome os seus libros, e mirade por onde, vaise case canda el. Seguramente nestes momentos andarán os dous, escopeta en man, detrás dun bando de perdices.
Sempre que ía a vila o buscaba, e ó vérme emocionábase moito e se me queixabase das pernas. E eu lle retrucaba que xa non era un mozo, e que onde estaba ese ánimo e esa alegría que sempre contaxiaba.
De neno compartín con el episodios inesquecibles de caza, que era a súa grande paixón, e pouco a pouco foise creando un vínculo moi especial entre nós, que o tempo e a distancia foi incapaz de borrar.
Lembro que entre outras cousas, foi el quen me deu a coñecer a Delibes, prestándome os seus libros, e mirade por onde, vaise case canda el. Seguramente nestes momentos andarán os dous, escopeta en man, detrás dun bando de perdices.
Sempre que ía a vila o buscaba, e ó vérme emocionábase moito e se me queixabase das pernas. E eu lle retrucaba que xa non era un mozo, e que onde estaba ese ánimo e esa alegría que sempre contaxiaba.
Vaise un home bó, unha boa persona. O meu máis sentido pésame á súa viúva e ós seus fillos.
Braulio, descansa en paz, e que a terra che sexa leve.
Braulio, descansa en paz, e que a terra che sexa leve.
No hay comentarios:
Publicar un comentario