Eu nunca xoguei ó trompo. Nos meus tempos de rapaz na vila xa non estaba de moda, e ainda que algunha vez probamos a xogar con eles, non nos entrou a afección de facelo tódolos días, nin despertaba en nós a espectación que parece que desperta nestes nenos.
Grupos de rapaces así só os vin en Ribadavia cando era o tempo das canicas, por que xa sabedes que estes xogos son temporais. Cada ano, e sen saber a causa, de repente tódolos nenos empezan a xogar ó mesmo, como si dun andazo se tratara, e pasados un mes, a cousa vaise esvaecendo e os sus interes se concentran noutra cousa.
Esta foto nola envía C.G.S. e está feita nun dos campos de xogos do Colexio dos Xesuítas de Vigo, no ano 1952 ou 1953, e entre este grupo de cativos están dous ribadavienses que alí estudiaban internos. O primeiro pola esquerda é Julio Lira Pousa que faleceu hai bastantes anos, e o terceiro é Rafael Chao Gómez, fillo de Toñito.
Como podedes apreciar polas caras deles, e polo interese que amosan, a competición debía ser dura, e as fendas e roturas dos trompos importantes.
Para min tamén quizas o máis importante desta foto sexa o xogo en si mesmo. Xa non se ven imaxes coma esta hoxe en día, e de seguro que hai moi poucas fotos nas que se vexa ós rapaces cos trompos.
Grupos de rapaces así só os vin en Ribadavia cando era o tempo das canicas, por que xa sabedes que estes xogos son temporais. Cada ano, e sen saber a causa, de repente tódolos nenos empezan a xogar ó mesmo, como si dun andazo se tratara, e pasados un mes, a cousa vaise esvaecendo e os sus interes se concentran noutra cousa.
Esta foto nola envía C.G.S. e está feita nun dos campos de xogos do Colexio dos Xesuítas de Vigo, no ano 1952 ou 1953, e entre este grupo de cativos están dous ribadavienses que alí estudiaban internos. O primeiro pola esquerda é Julio Lira Pousa que faleceu hai bastantes anos, e o terceiro é Rafael Chao Gómez, fillo de Toñito.
Como podedes apreciar polas caras deles, e polo interese que amosan, a competición debía ser dura, e as fendas e roturas dos trompos importantes.
Para min tamén quizas o máis importante desta foto sexa o xogo en si mesmo. Xa non se ven imaxes coma esta hoxe en día, e de seguro que hai moi poucas fotos nas que se vexa ós rapaces cos trompos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario