Chega outra vez o mes de Setembro mecido entre as nubes, e chegan tamén as nosas festas patronais, as festas do Portal. Moitos dos ribadavienses que estan fóra, aproveitan estes días para retornar á vila, como se estas datas fosen un xeito de cordón umbilical que os une, polo menos unha vez ó ano, coas antigas amizades e coas nobles pedras da nosa localidade.
Énchense as rúas e os cafés, as historias afloran recordando os vellos tempos, e a devoción á Virxe exténdese por todo o Ribeiro.
Aínda que cun certo retraso, tamén nós voltamos. Este mes paseniñamente, será un tempo como de quecemento, un reencontro intermitente, como o cauce do Maquiáns, que aparece e desaparece, ó seu paso polas pedras da Derrota. Non nos veremos todos os días, pero ós poucos, seguro que lle iremos collendo o truco.
Gústame esa palabra "derrota". Ten moitos significados, pero o topónimo no regato supoño que llo aplicarían como sinónimo de cataclismo, desastre, deleiba, ou catástrofe. De cando as pedras cairon e ocultaron o río .
Pero esta mesma palabra, derrota, tamén ten outro sentidos, e un deles é o de fracaso, e eu non quero que Maquiáns morra. Estamos moi escasos de fotos, de documentos, e de todas esas curiosidades que día a día imos poñendo no blog, polo que vos pido axuda. Seguro que nas vosas casas, ou nas dos vosos avós, ou mesmo nas vosas cabezas, teredes cousas que amosar e que contar.
Podedes escribirme premendo no "Contacto" que aparece na parte dereita da páxina. Espero as vosas colaboracións, para que entre todos poidamos manter vivo este pequeno recuncho de Ribadavia na Rede.
Cambiando xa de tema, e para non aburrirvos máis, iniciamos esta nova andaina coa foto da nosa Patroa, retratada na procesión do ano 1963 por Francisco Couto.
Énchense as rúas e os cafés, as historias afloran recordando os vellos tempos, e a devoción á Virxe exténdese por todo o Ribeiro.
Aínda que cun certo retraso, tamén nós voltamos. Este mes paseniñamente, será un tempo como de quecemento, un reencontro intermitente, como o cauce do Maquiáns, que aparece e desaparece, ó seu paso polas pedras da Derrota. Non nos veremos todos os días, pero ós poucos, seguro que lle iremos collendo o truco.
Gústame esa palabra "derrota". Ten moitos significados, pero o topónimo no regato supoño que llo aplicarían como sinónimo de cataclismo, desastre, deleiba, ou catástrofe. De cando as pedras cairon e ocultaron o río .
Pero esta mesma palabra, derrota, tamén ten outro sentidos, e un deles é o de fracaso, e eu non quero que Maquiáns morra. Estamos moi escasos de fotos, de documentos, e de todas esas curiosidades que día a día imos poñendo no blog, polo que vos pido axuda. Seguro que nas vosas casas, ou nas dos vosos avós, ou mesmo nas vosas cabezas, teredes cousas que amosar e que contar.
Podedes escribirme premendo no "Contacto" que aparece na parte dereita da páxina. Espero as vosas colaboracións, para que entre todos poidamos manter vivo este pequeno recuncho de Ribadavia na Rede.
Cambiando xa de tema, e para non aburrirvos máis, iniciamos esta nova andaina coa foto da nosa Patroa, retratada na procesión do ano 1963 por Francisco Couto.
Non vos chama a atención que as porteadoras sexan mulleres?
ResponderEliminar