Nestoutra foto que nos envía Lolín Lira, e que seica é de Pacheco, podemos ver o aspecto que tiña a nosa vella cadea pola súa parte traseira. A foto está sacada dende o interior do camposanto, e ven que nin pintada para acompañarnos durante este mes de Santos.
Do vello cárcere, que hoxe xa non existe, pouco vos podo dicir, xa que nunca pasei máis aló das dependencias do vestíbulo, que era onde estaban as oficinas da Garda Civil alí destacadas.
Do camposanto, onde descansan os nosos devanceiros, poderiamos falar máis tempo, e facer un percorrido polas súas esculturas, os seus epitáfios, e os seus nichos, e tamén poderiamos salientar a inscripción, que hai no muro da entrada, e que chama poderosamente a atención a todos os que por alí pasan. Está enmarcada baixo uns ósos e unha caveira, coma se fose un macabro aviso ós navegantes: "Eterno bien os espera o eterna infelicidad. Sed pues justos, o temblad".
Pero quizás a imaxe máis fermosa que teño do camposanto, esté gardada na miña memoria. Penso que a vin repetida alo menos en varios ocasións. Unhas veces á volta dun día de caza, e outras, á volta dalgún magosto, sempre ó descendermos do monte de Santa Marta cara á Foz o día de Tódolos Santos.
Imaxinádevos a vila dende alá arriba, entre a brétema dunha tardiña de outono, co fume saindo lene das chemineas e a luz que vai esmorecendo ós poucos dando paso ó negrume. Case que non se ve o camiño, e cando levantas a vista, e miras ó lonxe, ves unha chea de pequenas lampadiñas e candeas que faiscan na noite. É como se o camposanto revivira de súpeto, e as almas dos nosos defuntos agradecesen que nos acordásemos delas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario