martes, 6 de noviembre de 2012

O adro de San Domingos

Desta volta poñemos outra foto propiedade de Lolín Lira, feita en plena restauración da Igrexa de San Domingos, alá polos anos 1960 e 1961, na que se poden ver aínda moitos detalles de como era o seu antigo aspecto. 
Como Lolín é unha estudiosa da nosa historia e da nosa arte, acompaña a foto cun pequeno recordatorio das principais funcións que tivo ó longo da historia este edificio conventual, que como ela ben di, foi "multiusos", xa que trala exclaustración, foi  hospital, e dende 1850 escola de nenos, e incluso no ano 1865 instalouse alí un teatro ou coliseo que levaría o nome de "Teatro Avia".
Xa no ano 1886 documéntase o seu uso como cuartel dos Batallóns da Reserva e desde o ano 1902 proxectábanse no seu teatro sesións de cinematógrafo “invento prodixioso do século XX” .
Posteriormente, cando "O Coca" instalou a fábrica de cadaleitos nun alpendre xunto ó Castelo, o seu almacén estaba situado nas dependencias do convento, e era alí onde se remataban as caixas.
Si ampliades ben a foto veredes detrás do tellado unha chea de piñeiros mansos, deses que dan piñóns, na ladeira do monte do "Piñeiral",  xusto onde hoxe está situado o desmonte que hai no cruce da estrada da Franqueirán coa antiga que ía a Vigo.
Son eses piñeiros os que me traen á memoria un encontro nese monte con D. Delfín. Lembrades ? Era un dos mestres do Grupo Escolar, xunto con D. Pepe e D. Pedro.
Pois ben, unha tarde iamos meu avó e máis eu cara ó "Palomar" e a "Ibia", cando ó lonxe albiscamos como alguén trataba de gatuñar a un piñeiro, aproximámonos e atopamos a un D. Delfín suoroso, en mangas de camisa, pero co chaleco ben posto, mentres que e a chaqueta e o chapeu, penduraban do cano dunha pequena escopeta do calibre 36 que durmía apoiada nun penedo.
Levaba xa apañados unha chea de piñóns polo chan, mais tentaba acadar aínda alguha  piña máis. Queixábase  de que non había caza, pero eu penso que devecía polos piñóns.  


No hay comentarios:

Publicar un comentario