¿Sabedes onde está esto non? Pasamos moitas horas sentados nos bancos desa praza que hoxe penso que se chama de D. Rubén García, e de vez en cando faciamos algunha viaxe para repoñer forzas á pastelería de Benito Muradás que nós obsequiaba cun dedal de Quina Santa Catalina .
Tamén era un lugar de paso obrigado, lembro que baixabamos moito por esas escaleiras para ir ó río, ou como atallo cara ó Instituto, e de pasada quedabamos embobados có estanque e os patos de D. Manolo o Rubio.
Nesa casa que ten un balcón grande que hai á esquerda me parece que naceu meu avó.
Tamén era un lugar de paso obrigado, lembro que baixabamos moito por esas escaleiras para ir ó río, ou como atallo cara ó Instituto, e de pasada quedabamos embobados có estanque e os patos de D. Manolo o Rubio.
Nesa casa que ten un balcón grande que hai á esquerda me parece que naceu meu avó.
No hay comentarios:
Publicar un comentario