O problema era onde demo estaba o río Jambre, a min non me soaba de nada, pero eso foi doado. Pepe, o avó de Mª José seguro que tiña unha letra desas de pendolista, das que non se fan agora, das de sempre. Das que ó lelas hoxe é moi fácil confundir algunhas letras. Tiña que ser o Tambre, non había outro.
Acertei, e para demostralo, poño tamén unha foto actual, pasada a branco e negro, do interior da Central do Tambre para que fagades as comprobacións oportunas. Tedes que perdoar pola súa calidade, xa que está sacada o traveso dunha vidro dunha fiestra, e aínda que hai algún reflexo, penso que se ve claramente onde se sacou a foto. A estancia está un pouco cambiada, xa que lle engadiron unha galería de madeira, pero é a mesma.
O edificio é unha das obras case descoñecidas do arquitecto porriñes Antonio Palacios, que a levou a cabo no ano 1928. Tamén vós deixo unha, esta vez, do exterior e en cores , para que vexases o seu estado actual.
Se sodes afeccionados á natureza ou ó sendeirismo, non deixedes de visistar esta paraxe, dunha beleza incrible. Dende a central, onde hai un pequeno hotel, ata a presa, hai un sendeiro duns 7 quilómetros de lonxitude, que discurre pola devesa do Tambre, ascendendo polo canón no que vai encaixado o río.
Pois mirade vós ata donde viñan de excursión os nosos veciños, para cheirar as novidades, e estar ó día.
Acertei, e para demostralo, poño tamén unha foto actual, pasada a branco e negro, do interior da Central do Tambre para que fagades as comprobacións oportunas. Tedes que perdoar pola súa calidade, xa que está sacada o traveso dunha vidro dunha fiestra, e aínda que hai algún reflexo, penso que se ve claramente onde se sacou a foto. A estancia está un pouco cambiada, xa que lle engadiron unha galería de madeira, pero é a mesma.
O edificio é unha das obras case descoñecidas do arquitecto porriñes Antonio Palacios, que a levou a cabo no ano 1928. Tamén vós deixo unha, esta vez, do exterior e en cores , para que vexases o seu estado actual.
Se sodes afeccionados á natureza ou ó sendeirismo, non deixedes de visistar esta paraxe, dunha beleza incrible. Dende a central, onde hai un pequeno hotel, ata a presa, hai un sendeiro duns 7 quilómetros de lonxitude, que discurre pola devesa do Tambre, ascendendo polo canón no que vai encaixado o río.
Pois mirade vós ata donde viñan de excursión os nosos veciños, para cheirar as novidades, e estar ó día.
No hay comentarios:
Publicar un comentario