Si algo lembro con verdadeira importancia de tódolos momentos que de pequeno pasei na vila son a cantidade de tardes de "golfería" que botei na Veronza, nos Caneiros, na Alaxancha, no Maquiáns, nos montes de Santa Marta, da Franqueiran, etc. E quizás os meus mellores recordos de infancia teñan que ver có río Avia.
Fai pouco recibín novas a través da Rede de que dende fai ben tempo o Avia ven moi seco, o seu caudal é moi escaso, e que eso non é o máis aconsellable para a súa saúde. As noticias veñen dende a Asociación "Coto do Frade".
Eu non vivo na vila e non vós teño infomación de primeira man, pero vós deixo aquí un enlace á súa web, que podedes consultar premendo aquí.
Penso que un dos patrimonios máis valiosos que ten Ribadavia, e a súa excepcional situación na confluencia do Avia e o Miño, e agora mesmo esa situación estase a desaproveitar. Xa en entradas anteriores falei do mal cuidadas que estan as súas marxes e o pouco caso que se lle fai ó río.
Hoxe poño unha foto que non dei se é da Veronza ou dos Caneiros. Supoño que esta feita nalgún verán, e ilustra o caudal estival que tiña o río a mediados da década dos cincoenta. Noutras entradas anteriores tamén puxen fotos dalgunha enchenta histórica.
As crecidas anuais do Avia arrasaban coa vexetación da ribeira, e como dicía meu avó " o que é do río, é do río", en referencia a algunhas cheas que fixeron moito dano nas partes baixas da vila. Pero antes non existian os encoros. E penso eu que os embalses hoxe, amén da, chamémoslle escasa producción eléctrica, teñen o deber de deixar que o río faga a súa vida. E esa tería que ser a súa principal premisa.
Para animárvos, o outro día curioseando, atopei este artigo publicado en 1927 en "El Heraldo Gallego", que penso que reflexa os primeiros coidados que o Concello lle debeu dar á Veronza, e que vós transcribo integramente:
"En las márgenes del río Avia, aguas arriba, en el sitio denominado "La Veronza" existe un terreno baldío de superficie llana y encrespada que al caer la tarde, durante los veranos, varios elementos jóvenes de la buena sociedad ribadaviense convierten en animada playa, sirviendoles de alegre esparcimiento.
Ahora bien; este hermoso campo, carece de arbolado adecuado que tanto pudiera hacer resaltar los encantos de la belleza y poesía que naturalmente y por su topografía encierra, no obstante hallarnos en plena era de resurgimiento forestal que mucho se encarece la utilidad del árbol y la obligación que tienen los ayuntamientos según la R. O. de 20 de Abril de 1924, de la plantación mínima de cien árboles."
Fai pouco recibín novas a través da Rede de que dende fai ben tempo o Avia ven moi seco, o seu caudal é moi escaso, e que eso non é o máis aconsellable para a súa saúde. As noticias veñen dende a Asociación "Coto do Frade".
Eu non vivo na vila e non vós teño infomación de primeira man, pero vós deixo aquí un enlace á súa web, que podedes consultar premendo aquí.
Penso que un dos patrimonios máis valiosos que ten Ribadavia, e a súa excepcional situación na confluencia do Avia e o Miño, e agora mesmo esa situación estase a desaproveitar. Xa en entradas anteriores falei do mal cuidadas que estan as súas marxes e o pouco caso que se lle fai ó río.
Hoxe poño unha foto que non dei se é da Veronza ou dos Caneiros. Supoño que esta feita nalgún verán, e ilustra o caudal estival que tiña o río a mediados da década dos cincoenta. Noutras entradas anteriores tamén puxen fotos dalgunha enchenta histórica.
As crecidas anuais do Avia arrasaban coa vexetación da ribeira, e como dicía meu avó " o que é do río, é do río", en referencia a algunhas cheas que fixeron moito dano nas partes baixas da vila. Pero antes non existian os encoros. E penso eu que os embalses hoxe, amén da, chamémoslle escasa producción eléctrica, teñen o deber de deixar que o río faga a súa vida. E esa tería que ser a súa principal premisa.
Para animárvos, o outro día curioseando, atopei este artigo publicado en 1927 en "El Heraldo Gallego", que penso que reflexa os primeiros coidados que o Concello lle debeu dar á Veronza, e que vós transcribo integramente:
"En las márgenes del río Avia, aguas arriba, en el sitio denominado "La Veronza" existe un terreno baldío de superficie llana y encrespada que al caer la tarde, durante los veranos, varios elementos jóvenes de la buena sociedad ribadaviense convierten en animada playa, sirviendoles de alegre esparcimiento.
Ahora bien; este hermoso campo, carece de arbolado adecuado que tanto pudiera hacer resaltar los encantos de la belleza y poesía que naturalmente y por su topografía encierra, no obstante hallarnos en plena era de resurgimiento forestal que mucho se encarece la utilidad del árbol y la obligación que tienen los ayuntamientos según la R. O. de 20 de Abril de 1924, de la plantación mínima de cien árboles."
No hay comentarios:
Publicar un comentario